Photo: Awjnews 3 دقیقه خواندن
صادقانه بگویم؛ عنوان نشست آنلاین همصدایی ملی احزاب و جریانهای سیاسی افغانستان فقط یک نام قشنگ است، اما هیچ پیوندی با درد مردم و خواست واقعی جامعه ندارد. مردم افغانستان سالهاست که از اینجور نشستها، وبینارها و «ادعای همگرایی ملی» فقط حرف و شعار شنیدهاند، نه نتیجه و نه تغییر.
۱) احزابی که از مردم جدا شدهاند، چطور ادعای همصدایی ملی میکنند؟
واقعیت این است که بیشتر احزاب و جریانهایی که در این نشستها جمع میشوند: نه پایگاه اجتماعی دارند، نه ساختار تشکیلاتی درستوحسابی، نه با مردم ارتباط دارند، حتی اعضایشان هم نمیدانند رهبرانشان دقیقاً کجا هستند و چه میکنند.
وقتی یک حزب از جامعه جدا باشد، دیگر «همصدایی ملی» فقط یک شعار خالی است، بس.
۲) مردم از این نمایشهای سیاسی خسته شدهاند
طی بیست سال گذشته صدها نشست و ائتلاف ساختند، اما هیچکدام گرهی از مشکل مردم باز نکرد، هیچ جریان سیاسی هزینهی واقعی نداد، هیچ پروژهی عملی از دل این نشستها بیرون نیامد.
به همین خاطر مردم امروز صاف و ساده میگویند:
این نشستها دیگر هیچ ارزشی ندارد؛ اعتماد مردم از بین رفته.
۳) این نشستها بیشتر رقابت برای دیدهشدن است تا یک اقدام ملی
ظاهرش حرف از «همصدایی» است، اما حقیقت این است که: هر حزب دنبال سهم خودش است، رهبران فقط دنبال یک جایگاه نمادیناند، هیچ نقشهی عملی و هیچ زمانبندی برای کار وجود ندارد. اینها بیشتر ائتلافهای واتساپی و زوممحور اند، نه نیروی واقعی تغییر.
۴) مردم از نشستهایی حمایت میکنند که نتیجه بدهد، نه عکس و شعار تا وقتی: نقشهی راه سیاسی وجود نداشته باشد، طرح آیندهی افغانستان روشن نباشد، ساختار بدیل تعریف نشده باشد، و هیچکس مسوولیتپذیر نباشد، این نشستها فقط تکرار حرفهای خستهکننده است. مردم از این مرحله عبور کردهاند.
۵) نسل امروز دنبال چهرهها و جریانهای تازهنفس است
مردم مخصوصاً نسل تحصیلکرده دیگر از رهبران سنتی و نشستهای سمبولیک خسته شدهاند.
امروز دنبال: چهرههای جدید، برنامهٔ عملی، صداقت سیاسی و ساختار شفاف هستند. نه دنبال نشستهایی که سالهاست ثابت کرده هیچ نتیجهای ندارند.
نشستی که به نام «همصدایی ملی» برگزار میشود، نه ملی است، نه همصدا، نه تأثیرگذار.
چنین برنامهها امروز هیچ اعتبار اجتماعی و هیچ اعتماد مردمی ندارند و فقط به محافل نمایشی بینتیجه تبدیل شده اند.