روزگار یک آموزگار؛ خودم بازنشسته و سه پسرم بیکار شدند

عبدالحمید راشدی، آموزگار بازنشسته‌ از ولایت بدخشان، از روزگار سختی سخن می‌گوید که پس از بازنشستگی ناخواسته برای او و خانواده‌اش رقم خورده است. به گفته‌ی او، در سال جاری خورشیدی با وجود آن‌که هنوز به سن تقاعد نرسیده بود، به گونه‌ی اجباری بازنشسته شد.

راشدی می‌گوید این تنها ضربه‌ای نبود که بر خانواده‌اش وارد شد؛ هم‌زمان با او، سه پسرش نیز که در ادارات مختلف دولتی شامل وزارت آب و برق، و وزارت اقتصاد ایفای وظیفه می‌کردند، به مرور از کار برکنار شدند. این سه پسر با تحمل مشکلات اقتصادی، تحصیلات عالی خود را در رشته‌های مهندسی برق، حقوق و ادبیات به پایان رسانده بودند. او می‌افزاید: «پیش از این در خانه‌ی ما چهار نان‌آور بود، اما حالا همه بیکار هستند. روزگار بسیار سخت شده».

عبدالحمید راشدی (مستعار) بیش از ۲۵ سال در یکی از مکاتب دولتی ولایت تخار به عنوان معلم ایفای وظیفه کرده است. او نگران آینده‌‌ی خانواده‌اش است و می‌گوید با وضعیت موجود، تامین مخارج روزمره برای آنان به چالشی بزرگ تبدیل شده است.

این روایت، تنها نمونه‌ای از ده‌ها خانواده‌ در افغانستان است که به‌دلیل تغییرات در ساختارهای اداری و کاهش فرصت‌های شغلی، با بیکاری و بحران اقتصادی دست‌وپنجه نرم می‌کنند.