1 دقیقه خواندن
در حالی‌که پارک‌های کابل زمانی محل تفریح خانواده‌ها بودند، اکنون جای خالی زنان در این فضاهای عمومی، به‌شدت محسوس است. پارک‌هایی مانند شهرنو، زازی و وزیر اکبرخان، تقریبا به‌کلی از حضور زنان خالی‌اند و تنها تعداد اندکی از مردان در آن‌ها رفت‌وآمد دارند؛ آن‌هم در مقایسه با گذشته بسیار کم‌تر شده است.
در پارک حصه اول، تعداد زنان از انگش‌تان دست فراتر نمی‌رود، در حالی‌که شمار ماموران امر بالمعروف و نهی از منکر که در هر گوشه پارک گشت می‌زنند، از زنان مراجع بیش‌تر است.
زنان بسیاری که اکنون در چهاردیواری خانه‌ها محصور شده‌اند، از ابتدایی‌ترین حقوق اجتماعی مانند حضور در فضای آزاد نیز محروم‌اند. این محدودیت‌ها به گفته‌ی شماری از کنش‌گران، به انزوا، افسردگی و پریشانی‌های روانی بیش‌تر در میان زنان انجامیده است.